- tygodnik lit., artyst. i społ., wyd. 1911–14 w Warszawie;
-
Złoty Smok, 1964–65 Złoty Smok Wawelski,gł. nagroda w międzynar. edycji Międzynar. i Ogólnopol. Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Krótkometrażowych (od 2001 Krak. Festiwal Film.), przyznawana od 1964;
- miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, na pograniczu G. Złotych i Przedgórza Paczkowskiego, w Śnieżnickim Parku Krajobrazowym, na granicy z Czechami.
-
złożenie, compositum,wyraz składający się z 2 tematów leksykalnych oraz formantu słowotwórczego o lub i/y;
- lud. instrument muz. z grupy chordofonów smyczkowych (chordofony), zw. też gęślikami podhalańskimi;
- koncepcja eschatologiczna, zgodnie z którą w dniu Sądu Ostatecznego zmarli zostaną wskrzeszeni przez Boga;
- lit. → crepuscolari.
- poeta, folklorysta;
- znak wartościowy w postaci naklejki służący do pobierania lub rozliczania należności i uprawniający do określonych świadczeń, emitowany przez upoważnioną władzę lub instytucję;
- metodol. termin wieloznaczny, różnie definiowany (wg niektórych logików, jak W. Quine, N. Goodman, nie dający się poprawnie zdefiniować),
- językozn. dziedzina zjawisk pozatekstowych, dotyczy znaczeń współzależnych zespołu wyrazów lub innych elementów językowych, semantyka lingwistyczna;
- językozn. każda jednostka funkcjonalna języka, zdolna pełnić funkcję semantyczną;
-
Znak, Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”,wydawnictwo zał. 1959 w Krakowie;
- → diakrytyczne znaki.
-
znak wodny, filigran,znak graficzny (literowy, rysunkowy; godło, znak firmowy itp.) widoczny na papierze w świetle przechodzącym;
- sygnatury umieszczone na wyrobie ceramicznym, zwykle pozwalające określić miejsce i czas powstania przedmiotu, niekiedy także autora i datę modelu oraz dekoracji;
- kultywowany XII–XVII w. śpiew prawosławnego Kościoła rosyjskiego, oparty na znakach neumatycznych (ros. znamja ‘znak’), zwane kriukami.
- aktor, reżyser;
- m. w południowych Czechach, w kraju południowomorawskim, nad Dyją.
- pisarz fr. z Martyniki;
