znak
 
Encyklopedia PWN
znak,
językozn. każda jednostka funkcjonalna języka, zdolna pełnić funkcję semantyczną;
pojęcie wywodzące się od F. de Saussure’a, który pojmował znak jako nierozerwalny związek funkcjonalny pomiędzy formą znaczącą (fr. signifiant) i treścią oznaczoną (signifié). Minimalnym znakiem jest morfem, nie są natomiast znakami w wymienionym sensie morfemy semantycznie puste, jak np. -yjkanadyjski. Znaki językowe mają charakter arbitralny i konwencjonalny, tj. związek między stroną znaczącą i oznaczaną jest motywowany konwencją społ., nie jest to związek naturalny. To samo pojęcie może np. w języku pol. oznaczać sekwencja foniczna woda, w języku ang. water, w języku łac. aqua. Na marginesie systemu, jako znaki mające po części motywację naturalną, znajdują się onomatopeje.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia