• Tyminiecki, Tymieniecki, Konstanty, ur. 22 II 1767, Ligota (ziemia sieradzka), zm. 17 VIII 1814, Prażmowo,
    poeta;
  • Tymon z Fliuntu, Tímōn, ur. ok. 320, zm. ok. 230 r. p.n.e.,
    filozof grecki;
  • Tymoszewski Zbigniew, ur. 24 VII 1924, Chodów k. Siedlec, zm. 13 III 1963, Warszawa,
    malarz;
  • Tymowski Tomasz Kantorbery, ur. 29 XII 1790, Łapczyna Wola (Sandomierskie), zm. 1 III 1850, Montpellier,
    działacz polityczny, poeta;
  • tympanon
    [gr.],
    arch.:
  • Tynan
    [tạınən]
    Kenneth (Peacock), ur. 2 IV 1927, Birmingham, zm. 26 VII 1980, Londyn,
    ang. krytyk teatralny;
  • Tyndale
    [tındl],
    Tindale, William, ur. 1495, Slimbridge? (hrab. Gloucestershire, Anglia), zm. 6 X 1536, Vilvoorde k. Brukseli (Belgia),
    ang. pisarz rel.; jeden z gł. przedstawicieli reformacji;
  • Tynianow Jurij N., ur. 18 X 1894, Rzeżyca (gubernia witebska), zm. 20 XII 1943, Moskwa,
    ros. pisarz, teoretyk i historyk literatury;
  • Tyniec,
    zachodnia część VIII dzielnicy samorządowej Dębniki (Kraków), na pr. brzegu Wisły, w rejonie jej przełomu (Brama Tyniecka);
  • Tynni Aale, A. Maria Tynni-Haavio, ur. 3 X 1913, Kolppana (Karelia), zm. 23 X 1997, Helsinki,
    żona Martti Henrikki Haavio, fińska poetka i tłumaczka;
  • typ
    [łac. < gr. týpos ‘odbicie’, ‘obraz’],
    teatr, lit. postać o cechach przede wszystkim ponadindywidualnych (przeciwieństwo charakteru);
  • -typia
    [gr.],
    ostatni człon wyrazów złożonych, wskazujący na ich związek znaczeniowy z określonym sposobem drukowania, np. fototypia, stenotypia.
  • typografia
    [gr. týpos ‘odbicie’, ‘forma’, gráphō ‘piszę’],
    poligr. dziedzina grafiki użytkowej zajmująca się wizualną interpretacją drukowanej informacji, a więc ukształtowaniem i układem elementów całej publikacji;
  • typologia języków, klasyfikacja typologiczna języków,
    ustalanie zasad klasyfikacji systemów językowych ze względu na ich strukturę (fonologiczną, morfologiczną, składniową);
  • typologiczny układ,
    szt. plast. zestawienia parami lub grupami
  • tyrada
    [fr. < wł.],
    dłuższa wypowiedź bohatera w dialogu dram., utrzymana w podniosłym stylu przemówienia.
  • Tyranobójców grupa,
    najstarszy gr. pomnik hist. w Atenach, wyobrażający Harmodiosa i Aristogejtona, zabójców tyrana Hipparcha (514 p.n.e.) — symbol wolności ludu ateńskiego;
  • Tyrdat, Tyrydates, żył w X/XI w.,
    architekt ormiański;
  • Tyrmand Leopold, ur. 16 V 1920, Warszawa, zm. 19 III 1985, Miami,
    prozaik, publicysta, krytyk muzyczny;
  • Tyrowicz Ludwik, ur. 15 VII 1901, Lwów, zm. 17 II 1958, Łódź,
    brat Mariana, grafik;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia