żelaza tlenki
 
Encyklopedia PWN
żelaza tlenki,
związki żelaza z tlenem:
1) tlenek żelaza(II), FeO, czarny proszek o właściwościach diamagnet. i piroforycznych; trwały w temperaturze wyższych od 575°C; 2) tlenek żelaza(II, III), Fe3O4, w stanie czystym czarna substancja krystal. o temperaturze topnienia ok. 1594°C; jest ferrimagnetykiem; dobrze przewodzi prąd elektr.; nierozpuszczalny w wodzie, roztwarza się w kwasach (z wyjątkiem stężonego kwasu azotowego), ogrzewany w powietrzu utlenia się do Fe2O3; stosowany gł. do produkcji ferrytów, do wyrobu farb (do malowania szkła i porcelany) oraz elektrod (otrzymywanie chloru); w przyrodzie występuje jako magnetyt; 3) tlenek żelaza(III), Fe2O3, czarna lub czerwona substancja krystal. o temperaturze topnienia 1565°C; znana jest odmiana α (paramagnetyk) i γ (ferrimagnetyk); właściwości zależą od sposobu otrzymywania, np. słabo wyprażona odmiana γ roztwarza się w rozcieńczonych kwasach, podczas gdy tlenek ten silnie wyprażony jest na działanie kwasów odporny; występuje w przyrodzie w stanie bezwodnym (hematyt) i uwodnionym (limonit, getyt i lepidokrokit); stanowi pigment miner. (czerwień żelazowa); w mieszaninie z tlenkami innych metali służy do produkcji ferrytów, materiałów ściernych oraz jako katalizator.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia