wiśnia, Cerasus,
podrodzaj drzew i krzewów z rodzaju Prunus (śliwa; traktowany niekiedy jako samodzielny rodzaj Cerasus);
wiśnia
Encyklopedia PWN
45–60 (zależnie od ujęcia) gatunków w. i czereśni, występujących na półkuli północnej, gł. we wschodniej Azji, także w Europie (z wyjątkiem części północnej), północno-wschodniej Afryce i Ameryce Północnej; liście jajowate lub eliptyczne, kwiaty białe lub różowe w kilkukwiatowych baldaszkach lub baldachogronach; owoc — kulisty pestkowiec o miękkim, jadalnym miąższu. W Polsce rosną 2 gat.: wiśnia karłowata (wisienka stepowa), krzew do 1,5 m wys., objęty ochroną gatunkową oraz czereśnia, Prunus avium (C. avium). Powszechnie uprawianym w klimacie umiarkowanym drzewem owocowym jest wiśnia pospolita, wiśnia zwyczajna, Prunus cerasus (C. vulgaris), wysokość do 10 m, o liściach zaostrzonych; powstała prawdopodobnie ze skrzyżowania czereśni z wiśnią karłowatą; owoce (zawierają m.in. 7–10% cukrów, 1,5–2,2% kwasów org., wit. C) deserowe i na przetwory (dżemy, galaretki, mrożonki), do wyrobu nalewek, kandyzowania itp.; zależnie od odmiany bot. owoce czerwone z sokiem bezbarwnym, bardzo kwaśnym — u wiśni szklanki (odmiany hod. ‘Wczesna z Prin’, ‘Montmorency’), ciemnoczerwone z sokiem czerwonym — u wiśni czarnej (np. u ‘Łutówki’). W południowo-zachodniej Europie uprawia się wiśnię maraskę, z której owoców otrzymuje się likier maraschino; znaczenie gosp. ma także wiśnia wonna (antypka). Niektóre gat. uprawia się jako krzewy lub drzewa ozdobne.
