uniwersytet powszechny,
instytucja oświat., której celem jest popularyzacja wiedzy przez systematyczne nauczanie w zespołach (wykłady ujęte w cykle i luźne odczyty), organizowanie samokształcenia i czytelnictwa, a także rozwijanie aktywności kult. wśród szerokich kręgów społeczeństwa. U.p. kształtowały się pod koniec XIX w. w Europie, m.in. we Francji (l`université populaire) i Niemczech (Volkshochschule);
uniwersytet powszechny
Encyklopedia PWN
dydaktyczne wzorce popularyzacji czerpały najczęściej z doświadczeń ang. uniwersytetów rozszerzonych (university extension), funkcjonujących przy niektórych tamtejszych uniw. (cykle wykładów publicznych zapoczątkowane 1873 na uniwersytecie w Cambridge). Pierwszym uniwersytetem powszechnym na ziemiach pol. był Uniw. Lud. im. A. Mickiewicza, zał. 1898 w Galicji, a w Królestwie Pol. Uniwersytet dla Wszystkich (zał. 1905). W II RP uniwersytecie powszechnym były zakładane przez samorządowe władze lokalne i stowarzyszenia oświat., np. Towarzystwo Szkoły Ludowej, Towarzystwo Uniwersytetu Robotniczego; 1937/38 funkcjonowało 139 uniwersytetów powszechnych. W PRL gł. organizatorami uniwersytetów powszechnych były: Tow. Wiedzy Powszechnej, związki zaw. i organizacje młodzieżowe.
