topnienie
 
Encyklopedia PWN
topnienie,
fiz. przemiana fazowa I rodzaju (przemiana fazowa) polegająca na przechodzeniu substancji ze stanu stałego (krystalicznego) w ciekły;
topnienie substancji jednoskładnikowej zachodzi w określonej stałej, charakterystycznej dla tej substancji temperaturze, zwanej temperaturą topnienia, zależnej od ciśnienia; topnienie stopów i kryształów mieszanych zwykle przebiega w pewnym przedziale temperatur zależnym m.in. od ich składu. Topnieniu towarzyszy pochłanianie z otoczenia ciepła zużywanego na osłabienie wiązań między atomami i zniszczenie struktury sieci krystalicznej, przy czym średnia energia drgań atomów (cząsteczek), a więc i temperatura ciała pozostaje stała; ciepło potrzebne do stopienia (pod stałym ciśnieniem i bez zmiany temperatury) jednostkowej masy danej substancji (ciepło topnienia) jest wielkością charakterystyczną dla tej substancji. Topnieniu ciała towarzyszy skokowa zmiana jego gęstości, własności mechanicznych, cieplnych i in. W przypadku ogrzewania ciał bezpostaciowych (szkło, niektóre polimery) następuje ich stopniowe (w pewnym przedziale temperatur) przejście w stan ciekły, a właściwości ciała zmieniają się w sposób ciągły; proces ten jest niekiedy potocznie zwany topnieniem.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia