topaz
 
Encyklopedia PWN
topaz
[gr.],
minerał, fluorokrzemian glinu Al2[(F,OH)2SiO4];
krystalizuje w układzie rombowym, zwykle w postaci słupowych kryształów, niekiedy o znacznych rozmiarach i masie do 270 kg; bezb. lub żółty (złocisty) w różnych odcieniach, czasem niebieski, zielonawy, czerwony, o szklistym połysku; bardzo twardy (twardość 8 w skali Mohsa). Jest typowym minerałem pneumatolitycznym (pneumatoliza) występującym gł. w pegmatytach granitowych i w grejzenach; ze względu na dużą odporność na wietrzenie nagromadza się też w złożach okruchowych. Gł. złoża: Norwegia, Niemcy (Saksonia), Brazylia, Rosja (Ural, Syberia), Ukraina (Wołyń), Sri Lanka, Madagaskar i in.; w Polsce znajduje się np. w G. Izerskich. Odmiany barwne i przezroczyste (t. szlachetne) są stosowane w jubilerstwie, odmiany nieprzezroczyste — jako materiał ścierny.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia