tezauryzacja
ekon. gromadzenie i przechowywanie dóbr materialnych (dzieł sztuki, kruszców, biżuterii) lub pieniądza kruszcowego poza instytucjami depozytowo-oszczędnościowymi;
[gr. thēsaurós ‘magazyn’, ‘skarb(iec)’],
tezauryzacja
Encyklopedia PWN
tezauryzacja była powszechną formą gromadzenia oszczędności w gospodarkach, w których nie rozwinął się jeszcze system bankowy; w gospodarkach z rozwiniętym systemem bankowym występowanie tezauryzacji jest świadectwem braku zaufania do pewności lokat; tezauryzacja nasila się w okresach kryzysów gospodarczych, przyspieszonej inflacji, wojny; zmniejszenie ilości pieniądza w obiegu i depozytów bankowych ogranicza konsumpcję, podaż kredytów i powoduje spowolnienie gospodarczej aktywności.
