tamaryndowiec
 
Encyklopedia PWN
tamaryndowiec, powidlnik, Tamarindus indica,
gatunek rośliny drzewiastej z rodziny bobowatych (motylkowatych), z podrodziny brezylkowatych, z Afryki Wschodniej;
pochodzi prawdopodobnie z Afryki, uprawiany jako drzewo owocowe w rejonach tropik. i subtropik., często zdziczały; do 30 m wys.; liście pierzaste; kwiaty miododajne, zebrane w grona; strąki o dł. od 10 do 15 cm, sierpowato wygięte, grube, miąższ słodko-kwaśny, spożywany na surowo lub przetworzony (napoje, musy, sosy); z nasion otrzymuje się gumę stosowaną w przemyśle tekstylnym; uprawiany także dla cennego drewna oraz jako drzewo ozdobne o szerokiej, dającej cień koronie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia