taboryci

taboryci,

radykalny odłam husytów czeskich (husytyzm), skupiający chłopów i biedotę miejską, z ośrodkiem w m. Tábor na południe od Pragi (stąd nazwa);

pod wpływem chiliastycznych kaznodziejów domagali się powszechnej równości, żądając zniesienia pańszczyzny i poddaństwa oraz wprowadzenia wspólnoty majątkowej; propagowali radykalne przekształcenia doktryny i organizacji Kościoła katol., odwołując się wyłącznie do Biblii i odrzucając kośc. tradycję poapostolską; oddziały taborytów odegrały ważną rolę w wojnach husyckich, konflikt taborytów z utrakwistami doprowadził do wojny domowej zakończonej 1434 klęską taborytów w bitwie pod Lipanami; niedobitki taborytów przyłączyły się do gmin braci czeskich.