szakal czaprakowy, Canis mesomelas,
gatunek ssaka drapieżnego z rodziny psowatych;
szakal czaprakowy
Encyklopedia PWN
występuje w różnych środowiskach od słabo zalesionych po porośnięte trawą obszary we wschodniej i południowej Afryce od Etiopii po Tanzanię oraz od Angoli i środkowego Mozambiku po RPA; dł. ciała 65–75 cm, ogona 30–40 cm, masa 7–13 kg; ubarwienie grzbietu i ogona czarne, reszta ciała ruda; żywi się gł. gryzoniami i owocami, ponadto małymi ssakami parzystokopytnymi (na które poluje grupowo), padliną i owadami; jest aktywny w różnych porach doby, kryjówki często stanowią puste termitiery i opuszczone nory mrównika; żyje w grupach złożonych z rozmnażającej się pary i jej potomstwa w wieku do 2 lat (czasem krótkotrwale skupia się w grupy do 30 osobników); jest monogamiczny; ciąża trwa 8–9 tygodni, w miocie 1–8 młodych; matka karmi młode mlekiem przez 2 miesiące; sz.cz. dojrzewa płciowo w wieku 10–11 miesięcy, żyje do 14 lat.
