synantropijne rośliny
 
Encyklopedia PWN
synantropijne rośliny, synantropy roślinne,
rośliny występujące na siedliskach związanych z działalnością człowieka;
są to rośliny rodzime (apofity) lub obcego pochodzenia (antropofity). Apofity mogą być trwale zadomowione (np. pokrzywa zwyczajna, mniszek pospolity), ale mogą być także zawlekane i szybko ginąć. Antropofity mogą być również zadomowione trwale (metafity) lub tylko przejściowo (diafity), np. ziemniak, pomidor, zboża. Wśród metafitów wyróżnia się grupę dawnych przybyszów, czyli archeofitów, które zjawiły się przed 1500, oraz grupę nowych przybyszów — kenofitów, które zjawiły się po 1500. Do najstarszych archeofitów na pol. obszarze należą np. kąkol pospolity, chaber bławatek, gorczyca polna (ognicha), które pojawiły się w neolicie (4200–1700 p.n.e.). Bardzo liczne są kenofity (ok. 120 gat.), przy czym ich liczba stale rośnie, np. żółtlice (Ameryka Południowa), bieluń dziędzierzawa (Ameryka Północna), robinia (Ameryka Północna), niecierpek drobnokwiatowy (Azja Środkowa), moczarka kanadyjska (Ameryka Północna).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia