świerk, Picea,
rodzaj roślin drzewiastych z rodziny sosnowatych;
świerk
Encyklopedia PWN
ok. 40–80 gat., występujących na półkuli północnej, po zwrotnik Raka, gł. w obszarach górskich i subpolarnych (największe zróżnicowanie w Chinach); korona stożkowata; pędy bruzdkowane; igły osadzone pojedynczo; szyszki zwisające, opadają w całości po wysianiu nasion; kwiaty rozdzielnopłciowe; w lasach północno-wschodniej i południowej Polski występuje świerk pospolity, P. abies, o krótkich, ostrych igłach; w górach tworzy bory regla górnego, stanowiąc górną granicę lasów; wytworzył wiele odmian i form uprawianych w lasach; liczne formy sadzone jako drzewa ozdobne; uprawia się też gat. obce, np. amer. świerk kłujący, P. pungens — zwykle w odmianach o igłach srebrzystych; drewno świerka jest lekkie, miękkie, białe, elastyczne — używane jako budulec, w stolarce, do produkcji gontów, instrumentów muz., papieru; kora zawiera dużo garbników, żywica jest surowcem dla przemysłu chemicznego.
