statolity
zool. element narządu zmysłu równowagi, ziarenka zbud. z soli wapnia;
[gr.],
statolity
Encyklopedia PWN
u kręgowców umiejscowione w galaretowatej substancji wypełniającej łagiewkę i woreczek błędnika w uchu wewn.; u licznych bezkręgowców (parzydełkowców, wirków, skorupiaków, mięczaków) kryształki węglanu wapnia, ziarenka piasku (np. u raka) zawieszone w płynie wypełniającym statocysty.
