stan społeczny

stan społeczny,

socjol. warstwa społeczna o charakterze zamkniętym;

typowa przede wszystkim dla społeczeństwa feudalnego; w społeczeństwie stanowym każdy musiał w zasadzie należeć do jakiegoś stanu (ludzie wyłamujący się z tego systemu znajdowali się na marginesie, budzili często podejrzenia); przynależność do stanu społecznego była z reguly dziedziczna, ściśle określona przez prawo i obyczaj, za którymi często stała religia; w ramach stanu obowiązywała endogamia; stany społeczne były wyróżniane ze względu na pełnione przez nie funkcje, w feudalne Europie były to: duchowieństwo (przynależność do tego stanu nie była dziedziczna), szlachta, mieszczaństwo, chłopstwo; czasami zbiorowości podobne do stanowych powstawały przez połączenie czynników związanych z funkcją społ. z cechami rel. bądź etnicznymi; taki był np. status Żydów bądź Cyganów w ramach eur. społeczeństw stanowych; prestiż stanów był zróżnicowany, członkom stanu społecznego przysługiwały określone prawa i obowiązki; przynależność do konkretnego stanu wpływała na poziom dochodów, wykształcenie, styl życia; rozwój społ. Europy polegał m.in. na przejściu od społeczeństwa stanowego do społeczeństwa o akceptowanej, szeroko rozpowszechnionej ruchliwości społecznej.