stagnacja sekularna,
ekon. koncepcja głosząca, że źródła wzrostu w gospodarce kapitalistycznej uległy wyczerpaniu i kraje wysoko rozwinięte są skazane na sekularną (wieczną) stagnację;
stagnacja sekularna
Encyklopedia PWN
koncepcja stagnacji sekularnej wywodzi się z keynesizmu; została sformułowana w latach 30. XX w. po wielkim kryzysie gospodarczym 1929–33 i rozwinięta przez A. Hansena; wskazuje się 2 rodzaje przyczyn stagnacji sekularnej: wyczerpanie się możliwości inwestycyjnych, spowodowane zagospodarowaniem terenów w krajach wysoko rozwiniętych, oraz stagnacyjne oddziaływanie procesów regulacyjnych (regulacja) w gospodarkach kapitalistycznych wynikające, ogólnie rzecz biorąc, z niepełnego przekształcania oszczędności w inwestycje; koncepcja stagnacji sekularnej była wykorzystywana przez przeciwników kapitalizmu (marksistów w krajach socjalistycznych i lewicę w krajach kapitalistycznych) do uzasadniania tezy o nieuchronnym upadku kapitalizmu i wynikającej z tego konieczności jego przekształcania; szybki wzrost gospodarczy w latach 50. i 60. XX w. sfalsyfikował tę koncepcję.
