sobór efeski

sobór efeski,

trzeci sobór powszechny, zwołany 431 do Efezu przez cesarza Teodozjusza II (i współrządzącego z nim Walentyniana III), za zgodą papieża Celestyna I, który przysłał na obrady swoich legatów (biskupi Arkadiusz i Projektus oraz kapłan Filip).

Cyryl Aleksandryjski głosił nierozerwalną jedność 2 natur w Chrystusie i nazwał Marię Theotokos; Nestoriuszowi, który nie uznawał tego tytułu, zarzucał głoszenie błędnej nauki o 2 Chrystusach (Synu Bożym i Synu ludzkim); na soborze efeskim Nestoriusz został potępiony i zdjęty z urzędu; spór trwał jednak aż do przyjęcia przez obie strony tzw. symbolu efeskiego (433), który głosił wiarę w jednego Chrystusa oraz nazywał Marię Matką Bożą.