służebna ludność

służebna ludność,

we wczesnośredniowiecznych Czechach, Polsce i na Węgrzech grupy ludności wieśniaczej zobowiązane dziedzicznie do wyspecjalizowanych świadczeń i posług na rzecz monarchii w zamian za zwolnienie z niektórych danin i ciężarów;

podstawę utrzymania ludności służebnej stanowiło użytkowanie dziedzicznych gospodarstw rolnych; ogólną liczebność ludności służebnej w XI–XII w. szacuje się z dużym przybliżeniem na 10–20 tysięcy gospodarstw chłopskich; ludność służebna zanikła na początku XIV w. wraz z recepcją prawa niemieckiego, rozwojem gospodarki towarowej i upadkiem stosunków społeczno-gospodarczych opartych na prawie książęcym.