robotnica pszczela
 
Encyklopedia PWN
robotnica pszczela,
samicza postać pszczoły o uwstecznionych narządach rozrodczych (w specjalnych warunkach zdolna do składania jaj niezapłodnionych), wyposażona w gruczoły woskowe, gruczoły gardzielowe wytwarzające mleczko pszczele, narządy do zbierania i przenoszenia pyłku kwiatowego;
rozwija się (ok. 21 dni) z zapłodnionego jaja matki pszczelej; robotnice pszczele z wylęgu letniego żyją ok. 6 tygodni, z jesiennego — 6–8 mies.; masa ciała robotnicy pszczelej wynosi ok. 100 mg, dł. 12–15 mm; młode robotnice pszczele, jeszcze nielotne, zajmują się pracami w gnieździe; starsze, lotne (zasięg lotu do 13 km), zbierają i przynoszą do ula pożytki pszczele i wodę; największy jednorazowy ładunek nektaru z odległości do 1,5 km wynosi do 40 mg.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia