rewaloryzacja zabytków,
całokształt działań w dziedzinie konserwacji, mających na celu przywrócenie zabytkowym miastom bądź zespołom staromiejskim pełnych wartości hist., arch., plast., a jednocześnie nadanie im właściwych dla obecnych wymagań wartości techn.-użytkowych;
rewaloryzacja zabytków
Encyklopedia PWN
w Polsce rewaloryzacją objęto m.in.: Kraków, Sandomierz, Lublin; rewaloryzacją zabytków zajmują się gł. Pracownie Konserwacji Zabytków (PKZ). W ramach wypełniania postanowień Konwencji o Ochronie Świat. Dziedzictwa Kult. i Naturalnego UNESCO (16 XI 1972) powstaje rejestr zabytków zw. Listą Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. Wpis na listę pozwala korzystać z utworzonego, na mocy Konwencji, Funduszu Dziedzictwa Świat. (obowiązkowe składki, dobrowolne wpłaty, darowizny), mającego na celu udzielanie pomocy techn. i finansowej na ochronę i rewaloryzację zabytków, w przypadku gdyby możliwości danego kraju okazały się niewystarczające (np. na Haiti podjęto program ocalenia zespołu: Cytadela, Sans-Souci, Ramiers; Polska wystąpiła o pomoc na rzecz rewaloryzacji Zamościa).
