reumatyczna gorączka
 
Encyklopedia PWN
reumatyczna gorączka,
choroba o charakterze zapalnym, będąca szczególną formą reakcji organizmu na przebycie zakażenia paciorkowcowego, najczęściej anginy u osób szczególnie wrażliwych, gł. u dzieci i młodzieży;
do najczęstszych i najbardziej typowych objawów należy ostre zapalenie stawów i serca; zapalenie stawów (gł. kolanowych, nadgarstkowych, skokowych, łokciowych) powstaje 3 tygodnie po zakażeniu, ma charakter wędrujący, przebiega z bólem, obrzękiem i zaczerwienieniem; pod wpływem leczenia ustępuje szybko, nie pozostawiając stałych zmian chorobowych w narządzie ruchu; trwałym następstwem gorączki reumatycznej może być niekiedy zastawkowa wada serca; do rzadszych objawów gorączki reumatycznej należą: pląsawica (przejaw zajęcia ośrodkowego układu nerwowego), rumień obrączkowaty na skórze, guzki podskórne; choroba charakteryzuje się nawrotami (zw. rzutami) oraz okresami remisji (spokoju). Leczenie polega na zapewnieniu choremu spokoju w okresie ostrego rzutu, a po jego ustąpieniu stopniowym przywracaniu normalnej aktywności; w leczeniu farmakologicznym stosuje się kwas acetylosalicylowy, glikokortykosteroidy, antybiotyki.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia