regionalizm

regionalizm

[łac.],

zespół działań politycznych, społeczno-kulturowych, ekonomicznych, a nawet ideologicznych podejmowanych przez określoną społeczność terytorialną, której samorozumienie i poczucie własnej odrębności w stosunku do innych zbiorowości cechuje się silną identyfikacją ze swoistymi dla niej, reprodukowanymi w procesach wychowania i socjalizacji wzorcami tożsamości kolektywnej o podłożu kulturowym, etnicznym, religijnym, językowym itd. oraz skorelowanymi z nimi formami więzi społecznych. Regionalizm jest więc intencjonalnym, ukierunkowanym na osiągnięcie pewnych celów i zorganizowanym typem działań społecznych zmierzających do zwiększenia spójności wewnętrznej danej zbiorowości lokalnej na drodze aktywnej kooperacji jej członków.

zapoczątkowany w XIX w., odegrał poważną rolę w ruchach narodowościowych i stosunkach między grupami etnicznymi (np. Flamandami i Walonami, Macedończykami i Serbami, Czechami i Słowakami), dostarczając dowodów w sporach terytorialnych i kształtując opinię publiczną w sprawach przynależności politycznej i kulturowej poszczególnych grup; współcześnie termin „regionalizacja” oznacza zainteresowanie odrębnością kultury poszczególnych regionów kraju, w Polsce np. Podhala, Kaszub, Śląska, Wielkopolski; organizacje regionalne (towarzystwa, fundacje naukowe i kulturalne, czasopisma, wydawnictwa) mają na celu pogłębianie wiedzy mieszkańców o przeszłości regionu i ożywienie ruchu kulturalnego.