regeneracionismo
hiszp. ruch reformatorski na przeł. XIX i XX w.;
[hiszp.],
regeneracionismo
Encyklopedia PWN
wypływał z negatywnej oceny systemu Restauracji, który krytykowano za rządy oligarchii, klientelizm (tzw. kacykizm), zastój gosp., złą administrację; nasilił się w wyniku wstrząsu, jakim dla społeczeństwa była klęska Hiszpanii w wojnie 1898 z USA; głoszono konieczność odrodzenia (regeneración) nar., w licznych publikacjach analizowano stan państwa i postulowano podjęcie reform oświat., gosp. i socjalnych w celu modernizacji („europeizacji”) Hiszpanii; gł. przedstawiciel: J. Costa y Martínez, także L. Mallada, Á. Ganivet, R. de Maeztu i in.; ruch przyniósł ograniczone efekty polit.: bardziej uczciwe wybory, reformę finansów publicznych, utworzenie ministerstwa oświaty (rząd F. Silveli 1899–1900).
