przędzalnictwo,
dział włókiennictwa obejmujący przerób włókien na przędzę;
przędzalnictwo
Encyklopedia PWN
zależnie od rodzaju surowca włók. rozróżnia się p.: wełny, jedwabiu, bawełny oraz włókien łykowych (lnu, konopi, juty). Rozwój p. datuje się od wynalezienia wrzeciona ręcznego, znanego od czasów przedhist.; kołowrotek ręczny, używany w Egipcie od 1500–1400 p.n.e., jest znany w Europie od przeł. XIII i XIV w.; 1530 udoskonalił go, przez zastąpienie napędu ręcznego napędem pedałowym, Jürgens z Norymbergi. W 1738 L. Paul opatentował przędzarkę 1-wrzecionową zespoloną z rozciągarką (z napędem ręcznym), a 1748 — zgrzeblarkę; J. Hargreaves zbudował 1765 przędzarkę napędzaną ręcznie wielowrzecionową; 1769 R. Arkwright wynalazł przędzarkę skrzydełkową do przędzenia ciągłego bawełny, do której 1775 zastosował napęd wodny; 1779 ulepszył ją S. Crompton; 1789 E. Cartwright skonstruował czesarkę do wełny; 1810 Ph. de Girard wynalazł metodę przędzenia lnu na mokro; 1829 J. Thorp wynalazł szybkobieżną (wysokowydajną) przędzarkę obrączkową do przędzenia ciągłego; 1830 R. Roberts skonstruował automatyczną przędzarkę wózkową; przędzenie bezwrzecionowe na skalę przem. zastosowano po raz pierwszy 1967 w Czechosłowacji.
