prawo wychodu

prawo wychodu,

w dawnej Polsce prawo umożliwiające opuszczenie wsi przez chłopa;

we wczesnym średniowieczu ograniczone jedynie dla niewolnych, dla ludności wolnej — przywilejem piotrkowskim 1496, następnie konstytucjami sejmowymi 1501–43, które zabraniały chłopom poddanym odchodzenia ze wsi bez zgody pana gruntowego; ograniczenia prawa wychodu zanikły w XIX w. wraz ze zniesieniem poddaństwa.