prawo górnicze

prawo górnicze,

zespół przepisów prawnych określających uprawnienia Skarbu Państwa, podmiotów gosp. oraz innych osób do eksploatacji złóż kopalin (tzn. węgla, gazu ziemnego, ropy, rudy żelaza i metali nieżelaznych, soli, siarki i in.),

zasady i warunki wykonywania prac geodezyjnych, wydawania koncesji na wydobywanie kopalin i opłaty za ich wydobywanie, także ochrony złóż kopalin, wód podziemnych i in. składników środowiska w związku z wykonywaniem prac geol.; w Polsce prawo górnicze reguluje ustawa z 1994 o prawie geol. i górniczym; złoża kopalin są własnością państwa, co nie narusza praw właścicieli nieruchomości gruntowych; koncesja nadaje podmiotowi gosp. wyłączne prawo do wydobywania kopaliny w granicach przestrzennych obszaru górniczego wyznaczonego dla danej kopaliny; koncesję na wydobywanie kopalin podlegających prawu górniczemu wydaje min. środowiska, a na kopaliny nie podlegające temu prawu — właściwy wojewoda; prawo górnicze normuje sprawy projektowania, budowy, utrzymania i likwidacji wyrobisk górniczych oraz budowy obiektów górniczych, sprawy ochrony terenów górniczych (wydobywający odpowiada za szkody powstałe na powierzchni ziemi wskutek robót górniczych); nadzór nad przestrzeganiem prawa górniczego sprawują okręgowe urzędy górnicze oraz Wyższy Urząd Górniczy.