prawo flamandzkie

prawo flamandzkie, prawo holenderskie,

zespół swobód i praw przysługujących osadnikom flamandzkim kolonizującym w XII w. tereny nad dolną Wezerą, dolną i środkową Łabą oraz niektóre obszary Brandenburgii, Miśni i posiadłości arcybiskupstwa magdeburskiego;

również zwyczaje prawne, którymi posługiwali się ci osadnicy; do Polski prawo flamandzkie przynieśli na początku XIII w. na Śląsk osadnicy przybywający z Zachodu; wraz z prawem frankońskim dało ono podstawy wytworzenia się tam zespołu swobód i praw osadniczych, zwany prawem niemieckim.