polska

polska, polskor, pols,

tańce pochodzenia pol., figurowe, tańczone za przodkującym, do dziś kultywowane w krajach skand., zwłaszcza w Szwecji, Finlandii i Norwegii;

cechują się trójmiarowym metrum i kadencjami przypominającymi kadencję polonezową; zdarzają się również rytmy mazurkowe; do Skandynawii dotarły stosunkowo późno (ok. 1730–1830), przez Szwecję (kontakty dworskie) lub przez Niemcy; były tańcami zarówno warstw oświeconych, jak i ludu wiejskiego (związane z wiejskim obrzędem weselnym); w Finlandii tańczono je przy akompaniamencie kantele, w Szwecji i Norwegii — z towarzyszeniem instrumentów z rodziny skrzypiec.