poliwęglany

poliwęglany, PC,

poliestry kwasu węglowego, o budowie , gdzie R — alkilen lub arylen;

poliwęglany otrzymuje się najczęściej w wyniku polikondensacji fosgenu ze związkami dihydroksylowymi; największe znaczenie praktyczne mają poliwęglany aromatyczne otrzymywane z bisfenolu A (HOC₆H₄C(CH₃)₂C₆H₄OH), odznaczające się doskonałymi właściwościami mech. i dielektr. w temperaturze do 150°C oraz przezroczystością; poliwęlany stosuje się jako tworzywa konstrukcyjne — do wyrobu części maszyn, części aparatury chem., kształtek elektroizolacyjnych, przezroczystych osłon urządzeń pomiarowych i sprzętu oświetleniowego, folii, także na narzędzia i protezy medyczne.