pola cechowania
 
Encyklopedia PWN
oddziaływania p.c. są opisywane przez teorię pola posiadającą lokalną symetrię cechowania. Przykładem prostej teorii pola z cechowaniem jest elektrodynamika, której lokalną symetrią cechowania są transformacje z przemiennej grupy U(1). W przypadku bardziej złożonych grup symetrii cechowania, p.c. przyjmują wartości w algebrze odpowiadającej danej grupie — liczba niezależnych składowych p.c. odpowiada liczbie generatorów grupy symetrii. Model Standardowy oddziaływań fundamentalnych jest przykładem teorii pola z nieprzemiennym cechowaniem o symetrii SU(3)×SU(2)×U(1), w której grupą symetrii oddziaływań silnych jest SU(3), a elektrosłabych SU(2)×U(1). Kwanty p.c. SU(3) „przenoszące” oddziaływania silne są nazywane gluonami, natomiast kwanty oddziaływań elektrosłabych to fotony (oddziaływania elektromagnetycznego) i bozony pośredniczące W± i Z0 (oddziaływania słabe). Teoria oddziaływań elektrosłabych została zbudowana jako uogólnienie (w ramach teorii pól z cechowaniem) elektrodynamiki kwantowej, a konsekwencją żądania symetrii cechowania SU(2) było istnienie (oprócz naładowanych bozonów W±) dodatkowego p.c. związanego z 3. generatorem grupy, w rezultacie doprowadziło to do przewidzenia, a następnie odkrycia neutralnych bozonów Z0.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia