płciowy popęd
 
Encyklopedia PWN
płciowy popęd,
biol. skłonność do kontaktu płciowego osobników przeciwnej płci, występująca po osiągnięciu dojrzałości płciowej;
u ssaków jest wyzwalany przez układ limbiczny, gł. przez podwzgórze i ciało migdałowate mózgu; w sterowaniu popędem płciowym ważną rolę odgrywają hormony wydzielane przez jądra (testosteron) i jajniki (estradiol), pod wpływem hormonów gonadotropowych uwalnianych z przedniego płata przysadki; kastracja wykonana przed osiągnięciem dojrzałości płciowej uniemożliwia pojawienie się popędu płciowego, wykonana zaś u dojrzałego samca, który miał kontakty płciowe z samicami, osłabia tylko popęd płciowy; u wielu zwierząt popęd płciowy pojawia się w określonej porze roku (tzw. okres godowy) i jest związany z sezonowym rozwojem gruczołów płciowych; u samców wykształaca się zazwyczaj szata godowa, a u samic obrzmiewają narządy płciowe; u zwierząt w wyzwalaniu popędu płciowego ważną rolę odgrywają bodźce związane z widokiem i zapachem samicy w okresie rui; popęd płciowy uruchamia różne formy zachowania godowego, np. zaloty, popisy i walki godowe. U człowieka dominujące znaczenie ma specjalne nastawienie układu nerwowego, polegające na sumowaniu się bodźców z różnych receptorów; ważną rolę odgrywają składniki osobowości — postawy i motywy, związane ze społ. rolą płci.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia