paryska konferencja pokojowa 1946

paryska konferencja pokojowa 1946,

konferencja zwołana przez państwa alianckie w celu przygotowania traktatów pokojowych z państwami, które w czasie II wojny światowej były eur. sojusznikami Niemiec, tj. z Bułgarią, Finlandią, Rumunią, Węgrami i Włochami;

odbyła się 29 VII–15 X 1946 w Paryżu, z udziałem: Australii, Belgii, Brazylii, Chin, Czechosłowacji, Etiopii, Francji, Grecji, Holandii, Indii, Jugosławii, Kanady, Norwegii, Nowej Zelandii, Polski, Stanów Zjedn., Związku Południowej Afryki oraz Związku Sowieckiego wraz z Białoruską SRR i Ukr. SRR; projekty traktatów zostały przygotowane przez powołaną 1945, na konferencji poczdamskiej, Radę Ministrów Spraw Zagranicznych mocarstw podczas sesji w Londynie (IX–X 1945) i Paryżu (IV–V i VI–VII 1946, bez udziału Chin) oraz na konferencji ministrów spraw zagranicznych Stanów Zjedn., Wielkiej Brytanii i ZSRR w Moskwie (XII 1945). Napięcia narastające między mocarstwami zachodnimi a ZSRR, ujawniające się w czasie konferencji, uniemożliwiły rozstrzygnięcie spraw nie uzgodnionych wcześniej (m.in. statusu Triestu, żeglugi na Dunaju, a także reparacji wojennych); rozpatrzono je na sesji Rady Ministrów Spraw Zagranicznych w Nowym Jorku (XI 1946), która przygotowała ostateczne teksty traktatów pokojowych (paryskie traktaty pokojowe 1947).