partytura

partytura

[wł.],

muz. zapis utworu zespołowego, sporządzony tak, aby wszystkie partie (głosy) utworu były zestawione jedna nad drugą wg określonego porządku, odzwierciedlającego ich wzajemne zsynchronizowanie;

w obrębie grup wyżej są notowane partie instrumentów o wysokiej skali, niżej — o niskiej. Porządek partii w partyturze (licząc od góry) jest następujący: instrumenty dęte drewniane, dęte blaszane, perkusja, fortepian (jako instrument orkiestrowy), harfa, organy, głosy wok., w koncertach — partia solowa, kwintet smyczkowy. Partyturowy zapis utworów wielogłosowych, spotykany już w IX w., ustąpił następnie praktyce notowania poszczególnych partii oddzielnie, w tzw. księgach głosowych (partesy), a ponownie zaczęto go stosować powszechnie pod koniec XVI w.

Bibliografia

F. WROBEL Partytura dzisiejsza na tle techniki współczesnej orkiestracji, Kraków 1954.

Szymanowski Karol, Stabat Mater, autograf partytury, 1926 — Biblioteka Narodowa, Warszawa