papiernictwo
Encyklopedia PWN
Papiery i tektury nie poddawane, po osadzeniu i odwodnieniu na sicie maszyny papierniczej, dodatkowym procesom przetwórczym (poza ewentualnie satynowaniem) są zw. wytworami papierniczymi. Wytwory papiernicze dzieli się na: grupy — w zależności od ogólnego przeznaczenia; rodzaje — bardziej szczegółowo określone przeznaczenie; typy — w zależności od technologii wykonania i właściwości użytkowych; odmiany — np. ze względu na skład surowcowy (bezdrzewne, drzewne, półdrzewne, mieszane); ze względu na wykończenie powierzchni — matowe, jednostronnie gładkie, satynowane i in. Procesy przetwórcze zmieniają właściwości, kształt, wygląd zewn. itp. wytworów papierniczych i prowadzą do uzyskania przetworów papierniczych; procesy te mogą polegać na obróbce chem. i (lub) mech.: uszlachetnianiu (przez wprowadzenie do masy papierniczej odpowiednich dodatków) i formowaniu (np. pojemników do jajek), powlekaniu (np. mieszankami pigmentowo-klejowymi), nasycaniu (np. roztworem impregnacyjnym), laminowaniu (w celu połączenia papieru np. z folią aluminiową), wytłaczaniu, marszczeniu itp.; do przetworów papierniczych zalicza się opakowania (np. worki, torby, puszki), papiery i tektury uszlachetnione (powlekane do drukowania, wzorzyste, metalizowane, podgumowane i in.), materiały do pisania, rysowania i kreślenia (zeszyty, bloki, teczki itp.), materiały higieniczno-sanitarne (papier toaletowy, ręczniki, chusteczki, watę celulozową itp.), materiały zabawkarskie, pamiątkarskie, techn. (taśmy rejestracyjne, cewki przędzalnicze, wkładki do obuwia). Niektóre produkty, w stosunku do których są stosowane dawno przyjęte zwyczajowe nazwy, np. bibuła, karton, mogą należeć (zależnie od sposobu wytwarzania) do grupy wytworów (np. bibuła nie podlegająca procesom przetwórczym po opuszczeniu maszyny papierniczej) lub przetworów (bibuła marszczona).
