panis bene merentium
w dawnej Polsce dożywotnie uposażenie niektórych urzędników oraz osób zasłużonych dla kraju lub króla w postaci królewszczyzn;
[łac., ‘chleb dobrze zasłużonych’],
panis bene merentium
Encyklopedia PWN
monarcha rozdawał je w formie tzw. gołego dożywocia (użytkowanie nieodpłatne), dzierżawy (zwykle z bardzo niskim czynszem) lub do zarządu tzw. wiernych rąk (z obowiązkiem rozliczenia się ze skarbem królewskim z dochodów i rozchodów); forma rewanżu za świadczenia poniesione na rzecz króla lub środek jednania sobie przez niego zwolenników.
