oszczep

oszczep,

sport:

1) broń myśliwska i bojowa znana od czasów paleolitu; początkowo kij drewniany z ostrym zakończeniem opalonym w ogniu lub bambusowy z zaostrzonym końcem; później do drzewca przymocowywano groty (niekiedy zatrute) z twardego drewna, kamienia, kości i metali; przeciętna dł. 250–300 cm (rzadziej 450 cm); specjalną formą oszczepu jest harpun;

2) sprzęt sport. używany w konkurencji lekkoatletycznej zw. rzut oszczepem; wykonany z metalu (dawniej z drewna), ze stalowym grotem i osznurowanym uchwytem; dł. 220–230 cm, masa 600 g — dla kobiet, 260–270 cm, 800 g — dla mężczyzn; od 1985 nowy typ oszczepu z przesuniętym do przodu środkiem ciężkości; rzuty oszczepem wykonuje się z rozbiegu (dł. 30–36,5 m) zakończonego łukiem będącym fragmentem koła o promieniu 8 m; ważne są rzuty, które padły w obszarze wycinka koła o kącie 29°; od 1908 w programie igrzysk olimpijskich.