ortyle
 
Encyklopedia PWN
ortyle
[od dawnego niem. Urteil ‘wyrok’],
w dawnej Polsce pouczenia prawne, dotyczące skomplikowanych spraw, udzielane sądom miejskim przez sądy większych miast, początkowo Magdeburga, a następnie Chełmna, Torunia, Wrocławia, Krakowa i Poznania;
stanowiły wzór do rozstrzygania podobnych spraw w przyszłości; ortyle były gromadzone i wyd. w postaci tzw. układów (w Polsce w XIV w. było ich 5).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia