oręż honorowy,
indywidualna broń regulaminowa nadawana we Francji i Rosji jako honorowe wyróżnienie za czyny męstwa i odwagi;
oręż honorowy
Encyklopedia PWN
wprowadzony w armii fr. 1799 przez Napoleona Bonapartego; tworzyły go opatrzone dedykacją: trąbki, pałeczki doboszów, szable, pistolety, karabiny oraz symbol. granaty dla artylerzystów i toporki abordażowe dla marynarzy; zastąpiono nimi nagrody nadawane przez Dyrektoriat (po zniesieniu przez rewolucję fr. 1789 orderów król.); o.h. został 1802 zastąpiony Orderem Legii Honorowej. W Rosji o.h. pod nazwą Złoty Oręż, od 1788 był nadawany wyłącznie generałom i oficerom — w postaci szpad, szabel, pałaszy (później kordzików) ze złoconymi rękojeściami i napisem „Za męstwo”; 1913 Złoty Oręż przemianowano na Oręż Św. Jerzego; po rewolucji październikowej zastąpiony 1919 bojowym złotym orężem nadawanym wyższym dowódcom, 1920 nazwany Honorowym Orężem Rewolucyjnym.
