ogród miłości

ogród miłości,

szt. plast. temat w sztuce i literaturze przedstawiający zakochane pary w ogrodzie;

w sztuce świeckiej odpowiednik wyobrażenia ziemskiego ogrodu rajskiego; pojawił się w średniow. literaturze (Powieść o Róży) i grafice jako ilustracja urządzanych w ogrodach zabaw, stylizowanych w duchu dworskiej kultury rycersko-miłosnej na „dwory Wenus” i alegorie utopijnych krain szczęścia; jako obraz doczesnych uciech mógł mieć wymowę moralizatorską; w malarstwie barok. stanowił tło dla wieloznacznych alegorii (P.P. Rubens); w XVIII w., począwszy od twórczości A. Watteau, ewoluował w kierunku malarstwa rodzajowego; należał wówczas do najpopularniejszych tematów również w sztuce zdobniczej (ceramika, wachlarze); powrócił w XIX w. w klimacie odnowy sztuki i obyczajowości sprzed rewolucji fr.; temat o.m. często w swych poezjach wykorzystywali symboliści (P. Verlaine).