nowojorska szkoła filmowa, nowojorczycy,
żywiołowy ruch odnowy w filmie amerykańskim, odpowiadający francuskiej Nowej Fali, zapoczątkowany na przełomie lat 50. i 60. w Nowym Jorku przez indywidualnych twórców, nieakceptujących produkcji hollywoodzkiej i pracujących samodzielnie w doraźnie zakładanych wytwórniach;
nowojorska szkoła filmowa
Encyklopedia PWN
filmy nowojorczyków, przeważnie dokumentalne (Primary R. Leackocka) lub paradokumentalne (Dzielnica Bowery i Wróć, Afryko L. Rogosina, Wygnańcy K. Mackenziego), albo też kojarzące poetykę dokumentu z metodą kreacji (Okrutne oko J. Stricka, S. Meyersa i B. Maddowa, Łącznik Sh. Clarke, Cienie J. Cassavetesa), były realizowane bez scenariusza, wg ogólnych założeń wstępnych, lub całkowicie improwizowane na planie, a dotyczyły gł. przejawów zła społ. (narkomanii, rasizmu, przemocy); mimo, iż filmy te rzadko wychodziły poza prywatne lub klubowe pokazy, wywarły znaczny wpływ na amer. kino, m.in. wyprzedziły tzw. film niezależny (E. Kazan, A. Penn); organem n.sz.f. było czasopismo „Film Culture”.
