niesrebrowe techniki fotograficzne

niesrebrowe techniki fotograficzne,

ogólna nazwa technik wykorzystujących różne procesy fotochemiczne i fotofiz. do uzyskania obrazów fot., z wyłączeniem tych, w których substancją światłoczułą są sole srebra;

w niesrebrowych technikach fotograficznych wykorzystuje się zarówno światłoczułe związki nieorg. (sole: chromu, ołowiu, miedzi, tytanu, selenu, telluru i in.), jak i org.; pod wpływem promieniowania elektromagnetycznego zachodzą w nich przemiany chem., takie jak: polimeryzacja, kondensacja, degradacja (rozkład), substytucja (podstawienie), przegrupowanie, izomeryzacja, solubilizacja (przeprowadzanie w formę rozpuszczalną), zmiana współczynnika załamania światła, fotochromizm i in. Cechą charakterystyczną niesrebrowych technik fotograficznych jest stosunkowo niska czułość stosowanych materiałów promienioczułych, kompensowana wyjątkowo dużą pojemnością informacyjną, wyrażaną m.in. zdolnością rozdzielczą. Niesrebrowe techniki fotograficzne znajdują zastosowanie gł. w procesach przygotowywania form drukowych w poligrafii, podczas wytwarzania elementów mikroelektronicznych: chipów, obwodów drukowanych i in., oraz jako materiały do archiwizacji danych.