nawęglanie,
obróbka cieplno-chemicznapolegająca na dyfuzyjnym wprowadzaniu węgla do powierzchniowej warstwy przedmiotów ze stali niskowęglowych lub niskostopowych (o zawartości węgla do 0,25%);
nawęglanie
Encyklopedia PWN
osiągnięty określony rozkład stężenia tego pierwiastka umożliwia — po przeprowadzeniu hartowania i niskiego odpuszczania (węgloutwardzanie cieplne) — uzyskanie twardej, odpornej na ścieranie warstwy powierzchniowej przedmiotu, przy zachowaniu ciągliwego rdzenia; n. przeprowadza się w temperaturze 900–950°C lub wyższej; w produkcji małoseryjnej i jednostkowej stosuje się n. w proszkach z zastosowaniem, jako środka nawęglającego, np. karboryzatora; w produkcji masowej częściej jest stosowane n. gazowe, w którym ośrodkiem nawęglającym jest gaz zawierający węglowodory (np. gaz miejski); zależnie od warunków nawęglania stężenie węgla w warstwie powierzchniowej przedmiotu wzrasta do 1,0–1,3%, a grubość warstwy nawęglonej (tj. warstwy o zwiększonej zawartości węgla) wynosi 0,5 do 2,0 mm.
