natywizm
psychol.:
[łac. nativus ‘wrodzony’],
natywizm
Encyklopedia PWN
1) pogląd dotyczący genezy poznania, zakładający istnienie w umyśle ludzkim idei (cech) wrodzonych, związanych z konstrukcją umysłu, tj. pewnej wiedzy niezależnej od doświadczenia i wszelkich zewn. czynników; zw. też genetycznym racjonalizmem; występował w postaci m.in. idealizmu Platona, iluminizmu św. Augustyna, racjonalizmu R. Descartesa i aprioryzmu I. Kanta;
2) psychol. teoria podkreślająca wpływ czynników (cech) wrodzonych i dziedzicznych na kształtowanie się psychicznych właściwości człowieka.
