naturalizm. Sztuka

naturalizm. Sztuka.

1) termin określający występujące w różnych epokach tendencje do maksymalnie wiernego odzwierciedlania natury (np. naturalizm w rzeźbie późnogotyckiej); 2) termin stosowany na określenie kierunku w malarstwie w 2. połowie XIX w., bliski znaczeniowo naturalizm w literaturze, o analogicznych podstawach filozoficzno-światopoglądowych, licznych powinowactwach literackich, stosowany wymiennie z terminem realizm, zarówno przez ówczesnych artystów i krytyków, jak przez późniejszych historyków sztuki. Cechuje go dążenie do dokumentacyjnego, obiektywnego ukazywania potocznej rzeczywistości, z tendencją do obrazowania ciemnych stron życia, obszarów ludzkiej biedy, społecznych marginesów współczesnego życia. Przedstawicielami naturalizmu w malarstwie byli: we Francji J.F. Raffaëlli, L.A. Lhermitte, J. Bastien-Lepage, w Belgii L. Fréderic, w Holandii J. Israëls.