mita
[keczua, ‘raz’, ‘kolejność’]:
mita
Encyklopedia PWN
1) w państwie Inków rotacyjne, obowiązkowe roboty chłopskie na rzecz władz, instytucji i wspólnot wiejskich, np. budowa kanałów, tarasów, dróg, mostów, budynków, pałaców, służba wojskowa;
2) w hiszp. wicekrólestwie Peru obowiązek dostarczania przez wieś stałego kontyngentu robotników (mitayos) do ciężkich robót w hiszp. domach, posiadłościach ziemskich, kopalniach, warsztatach; wprowadzona w latach 70. XVI w., reformowana w XVII w.; znoszona w XIX i XX w.
