miary pruskie i niemieckie
 
Encyklopedia PWN
miary pruskie i niemieckie,
system miar obowiązujący w Prusach od 1816, następnie w innych krajach Niemiec, także na ziemiach zaboru pruskiego;
po reformach 1868 i 1872 ostatecznie 1884 zastąpiony systemem metrycznym. Podstawowe jednostki m.in.: w handl. miarach długości: łokieć berliński — 0,67 m, stopa — 0,31 m, cal — 0,026 m; w drogowych i rolnych miarach długości: mila pruska — 7532,48 m, pręt pruski lub reński — 3,77 m; w miarach powierzchni: morga reńska (magdeburska lub pruska) — 2553, 21 m2, pręt2 — 14,18 m2; w miarach pojemności ciał sypkich: łaszt — 3957 l, małder — 660 l, beczka — 219,85 l, korzec berliński — 54,96 l, garniec berliński, zw. meckiem — 3,44 l; w miarach pojemności płynów: wiadro berlińskie — 68,7 l, anker — 34,35 l; w miarach masy: łaszt okrętowy — 1870,8 kg, cetnar — 51,45 kg, funt — 0,47 kg, łut — 0,015 kg; po utworzeniu Niem. Związku Celnego zaczęto wprowadzać nowe jednostki, nawiązujące do systemu metrycznego, m.in. funt celny — 0,5 kg i cetnar — 50 kg.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia