metafizyczni poeci

metafizyczni poeci,

niejednolity nurt ang. XVII-wiecznej poezji barok. o tematyce rel. i miłosnej;

mieściła się w nim twórczość m.in. A. Cowleya, R. Crashawa, E. i G. Herbertów, R. Southwella, Th. Traherne’a, H. Vaughana, po części H. Kinga i A. Marvella; nazwa wprowadzona do krytyki ang. przez S. Johnsona. P.m. uprawiali lirykę refleksyjną, bardzo osobistą, o tematyce miłosnej i rel., łączącą precyzyjny intelektualizm argumentacji z dynamizmem uczuciowym i wyszukanymi środkami ekspresji stylistycznej (zawikłane struktury zdaniowe, mnogość figur retorycznych, rozbudowana i zaskakująca metaforyka, silnie wykształcony indywidualizm lirycznego ja).