lutet

wyk. A. Dukata/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

lutet, Lu, lutetium,

pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 71;

Symbol: Lu

Nazwa łacińska: Lutetium

Liczba atomowa: 71

Pierwiastek promieniotwórczy: nie

Odkrycie: 1907; (1905?)

Odkrywca: Auer von Welsbach Carl

względna masa atomowa 174,967; należy do grupy skandowców (dawniej zaliczany do lantanowców); srebrzysty metal, aktywny chemicznie; temperatura topnienia 1663°C, temperatura wrzenia 3395°C, gęstość 9,84 g/cm³; stopień utlenienia III; najlepiej znane związki lutetu: tlenek Lu₂O₃, wodorotlenek Lu(OH)₃, halogenki (np. LuF₃, LuBr₃) i siarczan Lu₂(SO₄)₃  · 8H₂O; w niewielkich ilościach występuje w przyrodzie łącznie z  lantanowcami (gł. w monacycie); stosowany m.in. do wyrobu ferrytów, nadprzewodników. Lutet odkrył 1907 C. Auer von Welsbach, który nazwał go cassiopeium (kasjop Cp — tę nazwę stosowano do 1949), i niezależnie, G. Urbain, który nadał mu nazwę lutecium (lutetium, od łac. nazwy Paryża — Lutetia).