luboszycka kultura

luboszycka kultura,

archeol. kultura obejmująca swoim zasięgiem w późnym okresie wpływów rzym. Łużyce, ziemię lubuską, część Dolnego Śląska, Saksonii i Brandenburgii;

nazwa od cmentarzyska w Luboszycach (woj. lubuskie); pojawiła się na obszarze wcześniej nie zamieszkanym, w 2. poł. II w. n.e., łącząc wpływ kultury wielbarskiej, przeworskiej i nadłabskiego kręgu kulturowego; płaskie cmentarzyska ciałopalne z przewagą grobów jamowych, rzadko kurhany i konstrukcje kam. — kręgi i stele; groby wyposażone w ceramikę (także toczoną na kole), broń, ozdoby, części stroju, narzędzi i stosunkowo liczne importy rzym.; osady otwarte z wydzielonymi częściami produkcyjnymi (lokalna metalurgia), budownictwo naziemne (budowle halowe, domy słupowe), półziemianki, spichrze, studnie; ludność kulturę luboszycką identyfikuje się często z germańskim plemieniem Burgundów; zanik kultury związany z wydarzeniami okresu wędrówek ludów.